υιοπατορία

η / υἱοπατορία, ΝΜΑ, και υἱοπατερία Μ [υἱοπάτωρ, -ορος]

εκκλ. χριστιανική αίρεση κατά την οποία τα δύο πρόσωπα τής Αγίας Τριάδας, Πατήρ και Υιός, συνενώνονται σε ένα, αυτό τού Πατέρα, που έγινε άνθρωπος και πήρε τη μορφή τού Ιησού Χριστού.